Caldera de los Pinos de Gáldar to wulkaniczny krater o kształcie mniej więcej koła, z wymiarami około 1050 x 875 metrów, położony na wysokości 1350 metrów nad poziomem morza. W jego centralnej części znajduje się okrągły krater w kształcie lejka, o średnicy około 300 metrów i głębokości blisko 150 metrów. Strome ściany krateru są złagodzone przez czerwono-czarne lapilli, co dodaje miejscu surowego, wulkanicznego uroku.

Te północne regiony środkowe były niegdyś domeną mitycznego lasu mglistego znanego jako La Selva de Doramas, nazwanej na cześć rdzennego przywódcy Doramasa, który przewodził ruchowi oporu podczas podboju Gran Canarii. Choć większość tego lasu została wycięta w ciągu czterech stuleci (od końca XV do końca XIX wieku) na potrzeby upraw i wypasu, nadal istnieją cenne pozostałości starożytnej dżungli. W małych gajach podlewanych pasatami uprawia się drzewa owocowe, proso, ziemniaki i warzywa.

Wulkan Montañón Negro, położony na wschodzie, jest kolejnym ważnym wulkanicznym punktem odniesienia. Oba te wulkany są stosunkowo młode, mają około 3000 lat, co czyni je interesującymi obiektami badań geologicznych. Na zachodzie słońce chowa się za górą Pinar de Tamadaba, która otacza tę stronę wyspy, tworząc malowniczą granicę przed oceanem, rozciągającą się od Las Nieves do Risco.

Trasa wokół Caldera de los Pinos de Gáldar prowadzi wzdłuż jej krawędzi do punktu widokowego na kalderę, oferując niesamowite panoramy na okoliczne krajobrazy. Cała trasa jest pokryta lapilli, co sprawia, że może być śliska i niebezpieczna, dlatego zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności i unikanie zbliżania się do krawędzi kaldery.