W rezerwacie można znaleźć ponad 50 gatunków roślin endemicznych, które są niezwykle cenne dla nauki. Niektóre z tych gatunków, takich jak chahorra (Sideritis discolor) lub koguci grzebień (Isoplexis chlcantha), są zagrożone całkowitym wyginięciem, co podkreśla konieczność ochrony tego unikatowego środowiska. Większość istniejących populacji tych rzadkich roślin znajduje się właśnie w tym rezerwacie, co czyni go kluczowym miejscem dla zachowania bioróżnorodności Gran Canarii.

Rezerwat znajduje się w okolicach miejscowości Santa María de Guía y Moya i zajmuje obszar o powierzchni 91,5 hektara. Jest to stosunkowo niewielki obszar, ale jego znaczenie przyrodnicze jest ogromne. Ochrona tego terenu ma na celu zapewnienie przetrwania unikalnych gatunków roślin i zwierząt oraz zachowanie naturalnych ekosystemów lasów laurowych dla przyszłych pokoleń.

Lasy laurowe na Makaronezji występują na obszarach górzystych, gdzie warunki klimatyczne są zmiennie i zależą od wysokości nad poziomem morza oraz ekspozycji na pasaty. Temperatury roczne wahają się od 15 do 20ºC, a opady od 250 do 1000 mm rocznie. Zasięg lasów laurowych to 400-2000 m n.p.m., z wilgotnością wzrastającą wraz z wysokością, ale malejącą w partiach wyższych. Pasaty przynoszą częste opady i mgły, które zwiększają wilgotność i zmniejszają wahania temperatury. Roszenie z mgieł może znacząco zwiększyć dostępność wody dla tych siedlisk. Warianty suchych i wilgotnych lasów laurowych rozwijają się w zależności od ekspozycji stoków. Formacje leśne Makaronezji są odrębnymi ekoregionami, bogatymi w lokalne endemity, zarówno w florze, jak i faunie.

Ten wyjątkowy gatunek roślinny, znany pod nazwą „Adiantum reniforme”, jest niezwykle wrażliwy na działania człowieka i zmiany w środowisku naturalnym. Jest to paprotnik, który znalazł się na liście gatunków zagrożonych według Narodowego Katalogu Gatunków Zagrożonych. Jego szczególne znaczenie dla ochrony środowiska zostało podkreślone poprzez nadanie mu prawnego statusu ochrony w Hiszpanii jako pierwszemu gatunkowi paprotnika.

Charakteryzuje się on liśćmi osiągającymi imponującą wysokość nawet jednego metra, które są ściętego kształtu i zawinięte 2-3 razy, z długim ogonem na zakończeniu. Jego naturalne środowisko to obszary pod wodospadami, w zacienionych miejscach, często w grotach skalnych, gdzie tworzy kolonie, zwłaszcza w połączeniu z innymi gatunkami, takimi jak „Trichomanes speciosum”.

Warto zauważyć, że chociaż paproć ta jest bardziej rozpowszechniona w regionach tropikalnych, to występuje także na Wyspach Kanaryjskich oraz w górzystych obszarach Parku Narodowego Los Alcornocales w Kadyksie, będąc jednym z niewielu miejsc w Europie, gdzie można ją spotkać.

Stare lasy laurowe, które są jej naturalnym środowiskiem, występują na większości wysp archipelagu kanaryjskiego, z wyjątkiem Lanzarote i Fuerteventury. Dlatego teoretycznie możliwe jest odnalezienie tego wyjątkowego paprotnika na Teneryfie, Gran Canarii, La Palmie, La Gomerze i na El Hierro. Jednak ze względu na swoją wrażliwość i zagrożenie, konieczne jest zachowanie ostrożności i szacunku wobec jego naturalnego środowiska oraz podjęcie działań na rzecz jego ochrony i zachowania dla przyszłych pokoleń.